Thursday, March 31, 2016

Story of double agent placed with ABSDF--in Burmese--from Facebook

ဒီမိုကေရစီ အေရျခံဳထားတ့ဲ ေလာက္ေကာင္
ဖုန္းကို
ဒီနာမည္ကို ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အေရးအခင္းတုန္းက ေသ့ေဘာဘိုးေရာက္ဘူးတ့ဲ ေက်ာင္းသားတိုင္း ၾကားဘူးမွာပါ။ ABSDF (၉ )ဦး ေကာ္မီတီလုပ္ခ့ဲဘူးသူတိုင္း သိမွာပါ။ ဖုန္းကိုဟာ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲသူဆိုတာ ၾကံဳဘူးသူတိုင္း သိၾကတယ္။ ေသ့ေဘာဘိုးမွာ ကရင္တပ္နဲ႔ေပါင္းၿပီး အာဏာ႐ွင္လက္သစ္ လုုပ္ခ့ဲတယ္။ ၈၈ ကာလဆိုတာ ေက်ာင္းသားေတြ အေတြ႔အၾကံဳ ႏုေသးတ့ဲ ကာလျဖစ္တယ္။ သူပုန္မလုပ္ဘူးေသးတ့ဲ ကာလျဖစ္တယ္။ လက္နက္ မကိုင္ဘူးေသးတ့ဲ ကာလျဖစ္တယ္။ ဖုန္းကိုရဲ႕ ပရိယာယ္ကို မသိေသးတ့ဲ (၉ )ဦး ေကာ္မီတီဟာ ဖုန္းကို ဆင္လိုက္တ့ဲ “လုံျခံဳေရးေကာ္မီတီ” ဆိုတာကို ခြင့္ျပဳခ့ဲတယ္။ ဖုန္းကိုဟာ ေသ့ေဘာဘိုးမွာ လုံးျခံဳေရးေကာ္မီတီ ဆိုတ့ဲ နာမည္ကို အသုံးခ်ၿပီး စစ္အာဏာ႐ွင္လက္သစ္ ျဖစ္ခ့ဲတယ္။
“ပုံ- ဖုန္းကို” ဆိုတ့ဲ ေၾကညာခ်က္ကို ေသ့ေဘာဘိုးေရာက္သူေတြ မွတ္မိေနမွာပါ။ လုံျခံဳေရးေကာ္မီတီဖြဲ႔ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ အဲဒီေကာ္မီတီရဲ႕ ဥကၠ႒လုပ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းအမိန္႔ေၾကညာခ်က္ထုတ္ခ့ဲတယ္။ “သူ႔ခြင့္ျပဳခ်က္ မရဘဲ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ေသ့ေဘာဘိုးနယ္ေျမက မထြက္ခြါရ” ဆိုတ့ဲ ေၾကညာခ်က္ကို “ပုံ-ဖုန္းကို” ဆိုၿပီး ထုတ္ခ့ဲတယ္။ ကရင္တပ္အားကိုးနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ခ့ဲတယ္။
ဖုန္းကို ေသ့ေဘာဘိုးေရာက္တာ ၈၈ အာဏာသိမ္းၿပီးမွ ပထမအႀကိမ္ မဟုတ္ပါ။ ဒုတိယအႀကိမ္ ျဖစ္တယ္။ ဒါကို (၉ )ဦး ေကာ္မီတီလည္း မသိပါ။ တက္ႂကြလႈပ္႐ွားေနတ့ဲ ေက်ာင္းသားေတြလည္း မသိပါ။ ဟိတ္ဟန္အလြန္ေကာင္းတ့ဲ သူ႔ပရိယာယ္ထဲမွာ အားလုံးသက္ဆင္းကုန္ၾကတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၈ -ရက္ေန႔မွာ (၈)ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံ စတယ္။ ၾသဂုတ္လ (၂၃)-ရက္ေန႔မွာ သူအပါအဝင္ တက္ႂကြလႈပ္႐ွားသူ (၆)ေယာက္ဟာ KNU နယ္ေျမကို ထြက္ခြါခ့ဲတယ္။ အဲဒီတုန္းက ပထမအႀကိမ္ ေသ့ေဘာဘိုးကို ဖုန္းကို ေရာက္ခ့ဲတယ္။ အဲဒီကမွ တစ္ဆင့္ ေကအင္ယူဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ ေတြ႔ဆုံခ့ဲတယ္။ အစိုးရ မေကာင္းေၾကာင္း ေျပာၿပီး ေကအင္ယူကို ဖုန္းကို ခ်ည္းကပ္ခ့ဲတယ္။ ေကအင္ယူကလည္း သူ႔ကို ယုံခ့ဲတယ္။ သူနဲ႔အတူ လိုက္သြားသူေတြက သူ႔အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိေနသူေတြ ျဖစ္တယ္။ မူလသြားတ့ဲ ရည္႐ြယ္ခ်က္က စစ္ေရးအကူအညီေတာင္းဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ သြားတာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ တျခားစီ ျဖစ္သြားတယ္။ ဖုန္းကိုဟာ အဲဒီအခ်က္ကို အကင္းပါးသူပီပီ ခ်က္ခ်င္းရိပ္မိတယ္။ ငါးမရ ေရးခ်ဳိျပန္ နည္းကို သုံးခ့ဲတယ္။ ေနာက္မွ တစ္ေခါက္ျပန္လာမယ့္အေၾကာင္း ႏွစ္သိမ့္ခ့ဲတယ္။ ေကအင္ယူ ေခါင္းေဆာင္လည္း ယုံခ့ဲတယ္။ သူ႔ရဲ႕ လိမ္ညာတ့ဲ လုပ္ရပ္ေတြကို မႀကိဳက္ေၾကာင္းေျပာမိလို႔ သူနဲ႔ပါသြားတ့ဲ အထဲက ေငြသိန္း ဆိုတ့ဲ လူငယ္ကို ကရင္ရဲေဘာ္နဲ႔ ေပါင္းၿပီးလုပ္ၾကံတ့ဲအထိ ေကာက္က်စ္ခ့ဲတယ္။ ဒါေပမယ့္ အားလုံးက ရိပ္မိသြားတာေၾကာင့္ သူ႔အၾကံ မေအာင္မျမင္ျဖစ္ၿပီး ေငြသိန္းလည္း ေသမယ့္ေဘးက လြတ္ခ့ဲတယ္။
ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ကို ျပန္ေရာက္လာေတာ့ အမွတ္(၅) စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမွာ သူရလာတ့ဲ သတင္းေတြကို ေရာင္းစားခ့ဲတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ (၈)ေလးလုံးကာလရဲ႕ အ႐ွိန္အဟုန္ျမင့္ေနတ့ဲ စက္တင္ဘာလ ပထမပတ္ ျဖစ္တယ္။ သူနဲ႔အတူ ပါသြားတ့ဲ (၅)ေယာက္လည္း အမွတ္(၅) စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ဖမ္းဆီးစစ္ေမးတာကို ခံၾကရတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ဖုန္းကိုနဲ႔ အမွတ္(၅) ေထာက္လွမ္းေရးတို႔ အေပးအယူတည့္သြားတယ္။ အဲဒီ အေပးအယူကေတာ့ ေက်ာင္းသားလႈပ္႐ွားမႈသတင္းေတြ ေပးမယ္ဆိုတ့ဲ ကတိျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က စၿပီး ဖုန္းကိုဟာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အတြင္းစည္းထဲကို ထဲထဲဝင္ဝင္ တိုးဝင္ၿပီး သတင္းရယူေတာ့တယ္။ သူနဲ႔အတူ ေကအင္ယူ နယ္ေျမကို သြားခ့ဲတ့ဲသူေတြအားလုံး အမွတ္(၅) ေထာက္လွမ္းေရးဝင္ထဲမွာ ဖမ္းထားစဥ္က ေကအင္ယူနဲ႔ ေတြခ့ဲတ့ဲ အေၾကာင္းေတြ၊ ေဆြးေႏြးခ့ဲတ့ဲ အေၾကာင္းေတြကို ျပည့္ျပည့္စုံစုံ စာနဲ႔ ေရးေပးဖို႔ သူ႔ကို တာဝန္ေပးတယ္။ သူနဲ႔ လိုက္သြားသူေတြက မေရးႏိုင္ဘူး ျငင္းလို႔ ေထာက္လွမ္းေရးန႔ဲ ေပါင္းၿပီး ဖမ္းခ်ဳပ္ခိုင္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပါသြားသူေတြက အလိမၼာနဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြကို လြဲေရးၿပီး တင္ခ့ဲၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖုန္းကိုကေတာ့ အေသးစိတ္ေရးၿပီး တင္ခ့ဲတယ္။ အဲဒီလို ေရးခ့ဲတ့ဲအေၾကာင္းလည္း သူနဲ႔ အတူလိုက္သြားသူေတြကို မထီမ့ဲျမင္ အမူအယာနဲ႔ ေျပာျပခ့ဲတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ရဲ႕ သပိတ္စစ္ေၾကာင္းေတြထဲ ဒီမိုကေရစီအေရျခံဳၿပီး အတြင္းကိုဝင္ႏိႈက္ဖို႔ ၾကိဳးစားခ့ဲတယ္။ သူရ႐ိွတ့ဲ သတင္းေတြအားလုံး အမွတ္(၅) စစ္ေထာက္လွမ္းေရးကို အေသးစိတ္စာေရး အစီရင္ခံခ့ဲတယ္။ သူေရးပို႔ခ့ဲတ့ဲ သတင္းအခ်က္အလက္ေက်ာ႐ိုးကို ယူၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးက ေၾကးမုံသတင္းစာမွာ သတင္းေဆာင္းပါးေရးတယ္။ “ေမ်ာက္ျပဆန္ေတာင္းၿပီး ေမ်ာက္ကိုသတ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းလာျခင္း” ဆိုတ့ဲ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကေလာင္နာမည္ေနရာမွာ “ေက်ာင္းသားတဦး” ဆိုတာ ဖုန္းကို လက္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ ဖုန္းကို ေပးတ့ဲ အခ်က္အလက္ကို ေက်ာ႐ိုးယူၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးက ေရးတာျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလာင္နာမည္ “ေက်ာင္သားတဦး” လို႔ သုံးလိုက္တယ္။ “ဖုန္းကို မင္းေရးတ့ဲ ေဆာင္းပါး သတင္းစာထဲ ထည့္ေပးလိုက္တယ္”လို႔ ေထာက္လွမ္းေရးက ဖုန္းကို ကိုေျပာတယ္။ ဖုန္းကို အ႐ူးဘုံေျမာက္ျဖစ္သြားတယ္။ ဖုန္းကိုဟာ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ အမွတ္(၅) စစ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ အ႐ိွန္အဝါနဲ႔ ၈၈- အေရးအခင္းကာလက အဲဒီေဆာင္းပါးပါ သတင္းစာကို ကိုင္ၿပီး “ဒါ ငါေရးတာ”လို႔ ေစ်းႀကိဳရပ္ကြက္က ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြၾကားမွာ မထီတ့ဲ အမူအယာနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ဂုဏ္ယူၿပီး ေျပာခ့ဲတယ္။ ေစ်းႀကိဳလမ္းခြ လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြနဲ႔ အတူတူထိုင္ၿပီး ဒီမိုကေရစီအေရး လႈပ္႐ွားသူေတြကို သတင္းေပးခ့ဲတယ္။
၈၈-ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးခ်ိန္မွာ သူဟာ ေသ့ေဘာဘိုးနယ္ေျမကို ေထာက္လွမ္းေရး သတင္းယူဖို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ တက္လာခ့ဲတယ္။ သူအေျပာနဲ႔ သူ႔လိမ့္လုံးေတြၾကားမွာ ေကအင္ယူအရာ႐ိွေတြလည္း သူ႔ဘက္ပါကုန္တယ္။ သူ႔အေၾကာင္း တိတိက်က်သိေနသူေတြဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ေသ့ေဘာဘိုးမွာ ႐ိွေနၾကတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔ဟာ စက္တင္ဘာလ ၁၁-ရက္ေန႔ ကတည္းက ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ကေန ေကအင္ယူနယ္ေျမထဲကို ထြက္ခြါလာခ့ဲတ့ဲ လူ ၂၂-ေယာက္နဲ႔ ဦးဇင္း(၂)ပါးျဖစ္တယ္။ သူတို႔က ေကအင္ယူနဲ႔ ဝမ္းခသစ္စခန္းမွာ ေဆြးေႏြးၿပီး ေသ့ေဘာဘိုးမွာ ျပန္နားေနတ့ဲ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ ေစ်းႀကိဳရပ္က ဒီမိုကေရစီအေရး တက္ႂကြလႈပ္႐ွားသူေတြနဲ႔အတူ ပူးေပါင္းပါဝင္ထားတ့ဲ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြလည္း ပါတယ္။ အားလုံး ၂၂-ေယာက္နဲ႔ (၂)ပါးလို႔ အဲဒီတုန္းက သုံးႏႈန္းခ့ဲၾကတယ္။
ဖုန္းကိုဟာ သူ႔အေၾကာင္းေပၚကုန္ရင္ ေသတ့ဲအထိျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ႀကိဳတြက္ထားၿပီးသား ျဖစ္တယ္။ သူက သူ႔ကိုယုံေအာင္ ေကအင္ယူအရာ႐ိွေတြကို အတင္းခ်ည္းကပ္ဝင္ပူးတယ္။ နဂိုကတည္းက ကရင္လူမ်ဳိး ျဖစ္ေနေလေတာ့ ေကအင္ယူအရာ႐ိွေတြလည္း ရာႏႈန္းျပည့္ သူ႔ကို ယုံၾကည္သြားတယ္။ သူက ပထမ တစ္ေခါက္လည္း လာခ့ဲဘူးတ့ဲသူျဖစ္ေတာ့ ပိုၿပီးယုံသြားတယ္။ သူ ေထာက္လွမ္းေရး သတင္းေပးပါလို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေျပာခ့ဲရင္ေတာင္ ေကအင္ယူ အရာ႐ိွေတြက ယုံၾကမွာ မဟုတ္။ ေျပာျပတ့ဲသူကိုေတာင္ ျပန္ၿပီးသတ္ဖို႔သာ မ်ားတ့ဲ အေျခအေနမွာ ႐ိွတယ္။ သူကလည္း လက္ဦးမႈရယူၿပီး အယုံသြင္းႏိုင္ခ့ဲတယ္။
ေကအင္ယူအရာ႐ိွေတြ သူ႔ကို ရာႏႈန္းျပည့္ ယုံၾကည္သြားတ့ဲအျပင္ သူဟာ ABSDF ရဲ႕ (၉ )ဦး ေကာ္မီတီမွာ လုံျခံဳေရး ဥကၠ႒ေနရာကို ယူလိုက္တယ္။ သူ႔အေၾကာင္း အျဖစ္မွန္ဖြင့္ေျပာလည္း ဘယ္သူမွ ယုံမွာ မဟုတ္ေတာ့ေၾကာင္း ေသခ်ာသြားတ့ဲအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွ သူ႔အေၾကာင္းဖြင့္ေျပာလာႏိုင္သူကို ႐ွင္းဖို႔ ေကအင္ယူ ပါဝါသုံးၿပီး အေကာက္ၾကံလာပါေတာ့တယ္။ သူ႔အေၾကာင္းသိေနသူကို သတ္ဖို႔အႀကိမ္ႀကိမ္ အေကာက္ၾကံတယ္။ တဖက္ကလည္း ဒီလို ျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိေနေတာ့ သူ႔အၾကံအစည္က မေအာင္မျမင္ ျဖစ္ခ့ဲတယ္။ အဲဒီတုန္းက အေကာက္ၾကံ ခံခ့ဲရေပမယ့္ မေသဘဲ လြတ္ေျမာက္သြားသူဟာ အခု အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ႐ိွတယ္။ သူ႔ နာမည္ ေမာင္ေမာင္တိတ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခရီး႐ွည္ ခ်ီတက္ပြဲကို ဦးေဆာင္ခ့ဲတ့ဲ ေမာင္ေမာင္တိတ္ ျဖစ္တယ္။
လုံျခံဳေရး ဥကၠ႒ရာထူး ပူပူေႏြးေႏြးယူၿပီးတ့ဲ ဖုန္းကိုဟာ အဲဒီညမွာ ေက်ာင္းသားခ်င္း ရီးစားအတြဲ ခ်ိန္းေတြ႔တာကို ခိုးေခ်ာင္း ပါေတာ့တယ္။ မသိရင္ေတာ့ လုံျခံဳေရး ကင္းလွည့္သလိုေပါ့။ သူ ခိုးေခ်ာင္းေနစဥ္မွာ လမ္းထဲေမာင္းဝင္လာတ့ဲ ကားတစ္စီးရဲ႕ မီးေရာင္က သူ႔ကိုလွမ္းထိုးသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ခိုးေခ်ာင္းေနတာကို ခ်ိန္းေတြ႔တ့ဲ စုံတြဲလည္း ျမင္သြားတယ္။ သူ ေဒါက္ျပဳတ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလြန္ေကာက္က်စ္ဉာဏ္မ်ားတ့ဲ ဖုန္းကိုဟာ ခ်က္ခ်င္းဘဲ သူ႔အမူအယာကို ေျပာင္းလိုက္တယ္။ လုံျခံဳေရးကင္းလွည့္လို႔ မသင္ကာဖြယ္ရာလူ ေတြ႔သလို ခ်က္ခ်င္းလုပ္ၿပီး စုံတြဲကို ေလးသံမာမာနဲ႔ ခ်ိန္းေျခာက္လိုက္တယ္။ ထြက္ခ့ဲဖို႔ ေခၚထုတ္လိုက္တယ္။ စုံတြဲထြက္လာေတာ့ အဲဒီ ၂-ေယာက္ စလုံးကို လက္ဦးမႈရယူၿပီး ခ်က္ခ်င္းပါးဆြဲ႐ိုက္တယ္။ အဲဒီတုန္းက ပါး႐ိုက္တ့ဲအထဲမွာ သကၤန္းဝတ္ တစ္ဦးလည္း ပါတယ္။ အဲဒီ ပါး႐ိုက္ခံရတ့ဲ အမ်ဳိးသမီးဟာ အခုႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္တစ္ခုမွာ ႐ိွေနတယ္။ အာဏာ႐ွင္စနစ္ကို ႐ြံမုန္းလို႔ ေတာ္လွန္ခ့ဲၿပီးကာမွ ေသ့ေဘာဘိုးလို ေတာထဲမွာ အာဏာ႐ွင္လက္သစ္ ဖုန္းကိုနဲ႔ ၾကံဳခ့ဲတာကို အဲဒီတုန္းက ေသ့ေဘာဘိုးမွာ ေရာက္ေနသူတိုင္း သိတယ္။
ABSDF အတြင္းသတင္းေတြနဲ႔ ေကအင္ယူအတြင္းသတင္းေတြကို အတြင္းက်က်ဝင္ယူသြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ အလြန္ေကာင္းသူျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က သူဟာ ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ သူလွ်ဳိပါလို႔ ေျပာျပခ့ဲရင္ေတာင္ သူမေသဘဲ ေျပာျပသူက ေသဖို႔သာ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားတယ္။ ေကအင္ယူကလည္း သူမွသူ ျဖစ္ေနတယ္။ (၉)ဦး ေကာ္မီတီမွာလည္း လုံျခံဳေရးေကာ္မီတီဥကၠ႒ေနရာကို ယူထားႏိုင္တယ္။ သေႏၶတည္ကာစ ေအဘီလို ဘဝမွာ စစ္ေရးေနရာလို အာဏာ႐ိွတ့ဲ ရာထူးကို ဂြင္ဖန္ႏိုင္ခ့ဲသူ ျဖစ္တယ္။ ၉ -ဦး ေကာ္မီတီမွာ ေထာက္လွမ္းေရး သတင္းေပး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ပါေနလဲ ေနာက္ပိုင္း နာမည္နဲ႔တကြ ေျပာျပမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အဲဒီကာလ တေလွ်ာက္လုံး ေသ့ေဘာဘိုးက ဦးေခြးထမင္းဆိုင္ အေပၚထပ္မွာ ႐ိွေနတယ္။ ငွက္ဖ်ားထိၿပီး အနားယူေနခ်ိန္ ျဖစ္တယ္။ ၈၈-ခုုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၁၁-ရက္ (ေစာေမာင္အစိုးရ အာဏာမသိမ္းခင္) ကတည္းက ေကအင္ယူနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔ တက္လာတ့ဲ ၂၄-ဦးကို ဦးေဆာင္ခ့ဲတ့ဲ ေခါင္းေဆာင္ ၅-ဦးထဲက တစ္ဦး ျဖစ္တယ္။ အခုေတာ့ သစၥာေဖာက္ ေလာက္ေကာင္ ဖုန္းကို အေၾကာင္း ဆက္ေျပာမယ္။
ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕၊ ေစ်းႀကိဳရပ္ကြက္က ၈၈-ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြက ဖုန္းကို အေၾကာင္းကို ႏိႈက္ႏိႈက္ခၽြတ္ခၽြတ္ သိၾကတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ပထမ မိန္းမဟာ ေစ်းႀကိဳသူ ျဖစ္တယ္။ သား ၂ ေယာက္ရခ့ဲၿပီးမွ စြန္႔ခြါသြားသူ ျဖစ္တယ္။ သူ႔ကိုယ္သူ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားပါ ဆိုၿပီး အဲဒီမိန္းကေလးကို ေပါင္းသင္းလက္ထပ္ခ့ဲသူ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေစ်းႀကိဳသားေတြက ၈၈- အေရးအခင္း မျဖစ္ခင္ ကတည္းက သူ႔အေၾကာင္း သိေနၿပီးသား ျဖစ္တယ္။ အေရးအခင္းကာလတေလွ်ာက္ အမွတ္(၅) စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ပူးတြဲၿပီး သတင္းေပးတ့ဲ အလုပ္ကို ေဗ်ာင္က်က်လုပ္ေနသူလည္း ျဖစ္တယ္။ ခိုးေၾကာင္ ခိုးဝွက္ မဟုတ္ပါ။ သူနဲ႔အတူ လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အထိုင္မ်ားတ့ဲ သူဟာ အမွတ္(၅) စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက တပ္ၾကပ္ေမာင္ေမာင္ ျဖစ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကုလားေမာင္ေမာင္လို႔ ေခၚၾကတယ္။
ABSDF နဲ႔ KNU တို႔ရဲ႕ အတြင္းသတင္းေတြကို အမ်ားဆုံး ယူလာေပးႏိုင္သူအျဖစ္ အမွတ္(၅)ေထာက္လွမ္းေရးက အမြန္းတင္ထားတ့ဲဆီမွာ ဖုန္းကို ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြျပန္လာဖို႔ ကိုလွေအာင္တို႔ ေလယာဥ္နဲ႔ စာက်ဲၿပီး ကာလအေတာ္ၾကာမွ ဖုန္းကို ျပည္တြင္း ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ျမဝတီေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ အခ်ိတ္အဆက္လုပ္ၿပီး ေသခ်ာမွ ျပန္ဝင္လာတာျဖစ္တယ္။ သူျပန္ဝင္လာၿပီးေနာက္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ရဲ႕ တစ္ဖက္ကမ္း မုတၱမ ကားဂိတ္မွာ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ေနာက္ထပ္ဝင္လာတ့ဲ ေက်ာင္းသားေတြကို သတင္းေပးဖမ္းခ့ဲတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဖမ္းခံထိသူေတြ ဒီစာဖတ္ၿပီးရင္ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲဆိုတာ ႐ွင္းသြားမယ္။
ထိုင္းနဲ႔ျမန္မာနယ္စပ္ ျမဝတီတံတားမွာ တာဝန္က်တ့ဲ ေထာက္လွန္းေရးနဲ႔ေပါင္းၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ဘက္က ဝင္လာတ့ဲ ေက်ာင္းသားေတြကို ဖမ္းခ့ဲတာလည္း သူ႔လက္ခ်က္ ျဖစ္တယ္။ သူက ေကအင္ယူနဲ႔လည္း အတြင္းက်က် ေနခ့ဲသူ ျဖစ္တယ္။ ABSDF (၉) -ဦး ေကာ္မီတီမွာ ေခါင္းေဆာင္ေနရာ တစ္ေနရာ ယူခ့ဲသူလည္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူဟာ ေတာတြင္းျပန္လဲ သူသိတယ္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရက သူလို ေတာတြင္းျပန္ေတြကို အသုံးခ်ၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားစြာကို ဖမ္းခ့ဲတယ္။ ရပ္ကြက္ေတြမွာ ဧည့္စာရင္းစစ္သလို ေမႊေႏွာင့္ၿပီးလည္း ဖမ္းတယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ အဖမ္းခံရသူထဲမွာ သူ႔လိုသတင္းေပးလုပ္ခ့ဲဘူးသူ တစ္ေယာက္ေတာင္ ကံဆုိးစြာ ပါသြားဘူးတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္းေရးပါမယ္။
ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲၿပီး ပါးနပ္တာေၾကာင့္ သူ႔အလိမ္အညာကို ေကအင္ယူအရာ႐ိွေတြလည္း ခံခ့ဲရတယ္။ ေကအင္ယူ ဥကၠ႒ ဗိုလ္္ခ်ဳပ္ျမလိုလူကိုလည္း ယုံၾကည္ေအာင္ စည္း႐ုံးႏိုင္ခ့ဲသူျဖစ္တယ္။ ကရင္လူမ်ဳိးကို ကရင္က ေျပာရင္ ယုံတယ္။ မြန္လူမ်ဳိးကို မြန္က ေျပာရင္ ယုံတယ္။ ဗမာကို ဗမာေျပာရင္ ယုံတယ္။ ေက်ာင္းသားကို ေက်ာင္းသားခ်င္းေျပာရင္ ယုံတယ္။ ဘုန္းႀကီးကို ဘုန္းႀကီးခ်င္းေျပာရင္ ယုံတယ္။ ဒါကို သိေနတ့ဲ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြနဲ႔ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးဟာ အဲဒီအခ်က္ကို ေကာင္းစြာ အသုံးခ်ႏိုင္ခ့ဲတယ္။ သစၥာ႐ိွျခင္းဆိုတာ လူနဲ႔သာ ဆိုင္တယ္။ လူမ်ဳိးနဲ႔ မဆိုင္။ ဂုဏ္႐ိွေနျခင္းနဲ႔ မဆိုင္။ ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈနဲ႔လည္း မဆိုင္။ လူဆိုတ့ဲ အသိနဲ႔ မျမင္ဘဲ လူမ်ဳိးစြဲ၊ ပုဂိၢဳလ္စြဲေတြအေပၚ အေျခခံတ့ဲ ယုံၾကည္ျခင္းဟာ ညာခ်င္တ့ဲ သူေတြအတြက္ အကြက္တစ္ကြက္အျဖစ္ အသုံးခ်သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ သင္ခန္းစာ ယူသင့္တယ္။ သူုုငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနပါေစ သစၥာေဖာက္လာတ့ဲ တစ္ေန႔မွာ ကိုယ့္အသက္ကိုလည္း ရန္႐ွာႏိုင္တယ္ဆိုုတာကို သိထားဖို႔ လိုတယ္။ တစ္ခ်ိန္က NLD ျဖစ္ခ့ဲသူေတြ ေနာက္ေတာ့ NLD ကို သစၥာေဖာက္တယ္။ တစ္ခ်ိန္က ၈၈ ေတြ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီ ၈၈-ကို သစၥာေဖာက္တယ္။ သစၥာ႐ိွျခင္းနဲ႔ သစၥာေဖာက္ျခင္းဆိုတာ လူရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းနဲ႔သာ ဆိုင္တယ္။ လူမ်ဳိးေတြ၊ ဘာသာေတြနဲ႔ မဆိုင္ပါ။
ကရင္လူမ်ဳိးျဖစ္တ့ဲ ဖုန္းကိုဟာ ကရင္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို ပိုသိတယ္။ ဒီ့အျပင္ ေကအင္ယူအရာ႐ိွေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကိုလည္း သိတယ္။ အႀကိဳက္ေျပာရင္ ေဆးျဖစ္တယ္ဆိုတ့ဲနည္းကို ဖုန္းကို က်င့္သုံးခ့ဲတယ္။ ေကအင္ယူနယ္ေျမထဲ ပထမအႀကိမ္ သြားခ့ဲစဥ္က ေကအင္ယူက ေစာသမူဟဲ (ခုေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး) ကို အႀကိဳက္ေျပာျပီး လက္နက္ေတြရေအာင္ ယူလာႏိုင္ခ့ဲတယ္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ သည္းေျခႀကိဳက္ျဖစ္ဖို႔ အဲဒီလက္နက္ေတြ ေထာက္လွမ္းေရးကိုု အပ္ခ့ဲတယ္။ ျပန္မအပ္ဘဲ ဖြက္ထားတ့ဲသူေတြကိုလည္း သူကိုယ္တိုင္ ေဖာ္ေကာင္လုပ္ၿပီး ႐ွာေဖြခ့ဲတယ္။ ပလပ္စတစ္အိတ္နဲ႔ ပတ္၊ ေရတြင္းထဲ ႏွစ္ဖြက္ထားတ့ဲ လက္နက္ေတြအထိ ႐ွာေဖြယူႏိုင္ခ့ဲတယ္။ လက္နက္အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္႐ိွတယ္ဆိုတာ အတြင္းလူျဖစ္တ့ဲ သူက အသိဆုံးျဖစ္ တယ္။ အမွတ္(၅) စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက သူလိုလူကို အႀကိဳက္ေပးေမြးလိုက္ေတာ့ တပ္ၾကပ္ ေမာင္ေမာင္လည္း ရာထူးတက္သြားတယ္။
ေထာက္လွမ္းေရး ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံကို ေျပာင္းေျပာင္းတင္းတင္းရယူၿပီး အခုအခ်ိန္ထိ က်ဳိက္ထိုနဲ႔ ဘီးလင္း ဘက္မွာ လႈပ္႐ွားေနတယ္။ ဘီးလင္းၿမိဳ႕နယ္အပိုင္ ဇုတ္သုပ္မွာ ဒုတိယမိန္းမနဲ႔ ေနေနတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ဘက္ကို လာတယ္။ ဖုန္းကိုဟာ NLD လိုလို၊ ၈၈-လိုလို လုပ္ၿပီး ဘယ္သူမွ က႐ုစိုက္စရာ မလိုတ့ဲ ပုံစံနဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ဘက္ကို မၾကာခဏလာတတ္တယ္လို႔ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ခံ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြဆီက သတင္းေတြရေနဆဲျဖစ္တယ္။
အမွန္ေတြကို အမွန္သိသူေတြက ေျပာမွ မသိေသးသူေတြက သေဘာေပါက္မွာ ျဖစ္တယ္။ အားနာလို႔ မေျပာတာ၊ ေၾကာက္လို႔ မေျပာတာ၊ အႏၲရာယ္ျဖစ္မွာ စိုးလို႔ မေျပာတာ စသည္စသည္ျဖင့္ မေျပာဘဲေနေလ ဒီမိုကေရစီ အေရျခံဳေတြအတြက္ အေနေခ်ာင္ေလျဖစ္တယ္။ အမွန္ေတြကို သိသူေတြက ေျပာဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ။ အဲဒီလို မဟုတ္ရင္ ဖုန္းကိုဆီက ဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ိုးယူၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးက “ေက်ာင္းသားတဦး”အမည္ခံေရးခ့ဲတ့ဲ ဆင္ထားတ့ဲ ဇာတ္လမ္းမ်ဳိးေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာမယ္။ “ေမ်ာက္ျပဆန္ေတာင္းၿပီး ေမ်ာက္ကိုသတ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းလာျခင္း” ဆိုတ့ဲ လုပ္ၾကံေရးသားတ့ဲ ေဆာင္းပါးမ်ဳိးေတြက အမွန္လို က်န္ရစ္ခ့ဲမယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးဟာ ဖုန္းကို လုပ္ၾကံေျပာခ့ဲတ့ဲ အခ်က္အလက္ေတြကို ေက်ာ႐ိုးယူၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးက ေက်ာင္းသားအမည္ခံ လိမ္ညာေရးထားတ့ဲ ေဆာင္းပါးျဖစ္တယ္။ ဒါမ်ဳိးေတြ ျမန္မာေထာက္လွမ္းေရးက အမ်ားႀကီးလုပ္ခ့ဲတယ္။ ျမက္ခင္းသစ္ စာေစာင္ထုတ္ၿပီး လုပ္ခ့ဲတယ္။
ဒီမိုကေရစီအေရးျခံဳေလာက္ေကာင္ေတြ ျပည္သူထဲ ဝင္မလာႏိုင္ဖို႔ သိသူေတြက နာမည္နဲ႔တကြ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ။ ဖုန္းကို လို မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ေနတ့ဲသူေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ားႀကီး႐ိွေနတယ္။ ဥပမာ ေနမ်ဳိးေဝ လိုလူမ်ဳိးေတြ။ မေျပာဘဲေနေလ အဲဒီလို လူေတြအတြက္ အေနေခ်ာင္ေလ ဆက္လုပ္ေနေလ ျဖစ္လာမယ္။
အတြင္းက်က်သိထားတ့ဲ ဒီမိုကေရစီ အေရျခံဳ သစၥာေဖာက္ေလာက္ေကာင္ေတြအေၾကာင္း နာမည္နဲ႔ တကြ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေရးပါမယ္။(ဒီစာကိုဖတ္ၿပီး ဖုန္းကိုအေၾကာင္း ထပ္ေျပာျပခ်င္သူေတြ ႐ိွခ့ဲရင္ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ေဘာက္က ဆက္သြယ္လိုက္ပါ)။
ေက်ာ္ထြန္း
မင္းေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း (ေမာ္လၿမိဳင္)
၂၀၁၆ မတ္လ ၇-ရက္။

Wednesday, March 30, 2016

My Facebook ad for my novella The Rider of Crocodiles has started to run--

My FB ad for my novella Rider of Crocodiles--

so far so good, but I do not know how much actual sales it will generate yet.

I've designed it so that it is for a fixed total amount which means ad is billed until x amount is reached.

Then ad stops running.

So far it has been on one day.

There were 107 hits on my Rider of Crocodiles Amazon page.

I have done it this way rather than through my website, as one click is only one click, and so I decided to do my ads book by book, direct to the book sales site.

Then I am billed bit by bit.

It is still a lot more sales site hits than I suppose I was getting, though there was no counter before.

Of course it needs to generate more than x amount in direct sales.

KMKaung
How to sell what you make.
3-30-2016

Tuesday, March 29, 2016

Don't become or be labelled a thief--

Educate yourself, don't become or be labeled a Thief--


There is nothing honorable about stealing something that does not belong to you.

Artists and writers have to make a living too and have already sacrificed too much for their art.

KMKaung
3-29-2016

Please do not commit Intellectual Property Theft, it is a Crime--

It may not be anyone I know, but 2 of my books, FGM and Pelted with Petals are being offered on free download sites.

I have reported these to the Internet Crime Complaint Center.

I did not authorize any of these sites, so it constitutes intellectual property theft.

Writers and visual artists are already struggling.

Please do not patronize these free download sites.

I am still alive and my copyrights are going to be valid for 70 years after my death, after which they will be indefinitely renewed.

Please do not promote or yourself commit Intellectual Property Theft.

It is a crime, pure and simple.

KMKaung, also known as Kyi May Kaung or Dr Kyi May Kaung.

3-29-2016

My Christmas and post Christmas stories--

My Christmas and post Christmas stories--

How hard it is to be a refugee or migrant.

Tuesday, March 22, 2016

Excerpt from novel Black Prince of Siam, by Kyi May Kaung



They were broken in with iron chun probes shaped like eagles’ talons, set on a wood handles like hatchets, and only occasional kind treatment, perhaps to inure them to the hard work carrying logs on their trunks, or dragging them, or to elevate their pain threshold in war. 
Their war training was very specialized, but even at the age of seven or eight, in the elephant kraal in Phitsanulok, Narasuan had insisted that the chun be used sparingly. 
He was convinced from all he had seen and heard that elephants had long memories.
He himself marked his Enemies as well as his Friends for Life.
He did not see how an Elephant could do otherwise.
He always told the mahouts, “Your elephants are difficult to find, expensive to feed and take years to train.  You don’t want an elephant to mark you and then seize the opportune moment in the heat of battle, to turn against you.  They are living beings just like you and me, remember that.”
When he was king, he ordered that the Burmese prisoner of war mahout Nga Xo who had killed his elephant because he said, it had panicked and was in musth, by severing its spinal cord with a knife during the Battle of Ayuthia in 1593, be executed by an elephant trampling on him.
He considered it an act of Sabotage, killing his expensive war animal like that.
In the way used in the courts of the Indian rajas, the man was first encircled by the trunk of a specially trained execution elephant and then squashed with one giant foot.[i]  It was no more difficult than stepping on a water melon.
From then on Narasuan forbade mahouts from carrying these daggers on pain of death.
                                          *


[i] https://en.wikipedia.org/wiki/War_elephant
3-22-2016

Monday, March 21, 2016

1978 murder of British communist scholar from SOAS School of Oriental and African Studies by Pol Pot's people.

Everyone should read this.  Especially the women who want to sleep with the enemy, the men and women who think they can tango with the junta.  All those who think they can handle dictators of any sort, those at the family level to the country level.

In this case even Noam Chomsky was wrong. 

It all smacks of Stalinist collective farm policy and investing the "surplus" in industry.

As I wrote, now Cambodia is still without even small scale cottage industries, though many hotels.  Our 3 star hotel had plastic fruit on the table, and the Thai tour took us to cheap Vietnamese restaurants.  I avoided Pnom Penh as I did not want to see the killing fields or Tuol Seng on a first trip, and so far I have not been back.

This is an EXCELLENT article and I strongly recommend it.  Somewhere else, in an article I now cannot find, Elizabeth Becker wrote of the night in the guest house, with the corpse of Caldwell? in the room next door.

It all happened literally during the death throes of the Khmer Rouge.

I don't rate articles, but this is about a 7 out of 5.

kmkLost in Cambodia | The life and death of Malcolm Caldwell https://t.co/FohMwgh2y1
3-21-2016


Lost in Cambodia | The life and death of Malcolm Caldwell https://t.co/FohMwgh2y1

358 blog hits on this blog yesterday--

and please go to my website http://kmkaung.com also

and my Facebook pages under Wolf by KM Kaung

Rider of Crocodiles

and my own name Kyi May Kaung

and my Twitter site.

My novella The Lovers--

http://www.amazon.com/The-Lovers-Novellas-K-M-Kaung-Book-ebook/dp/B00JX8NZRU

Riding Crocodiles --

That bushman was not really riding a crocodile.  Saman in my story was and did.  That's why his descendants are still alive to talk about it. ​http://www.amazon.com/The-Rider-Crocodiles-Stories-Novellas/dp/1497498368

Sunday, March 20, 2016

Economics Institute of Rangoon, Burma, memorial essays--edited by Kyi May Kaung (Ph.D.)

Since it's getting close again to Institute of Economics Memorial Anniversary, here is our collection of essays in honor of our Mentors, which you can buy in 4 different formats, with 2 different covers, in Kindle or in Print editions.

If you are inside Burma, message me and I will try and provide you with a supplier who will order the book/s for you for a small fee--

otherwise they can be purchased on line.

http://www.amazon.com/Let-Fly-Flowers-Institute-Economics/dp/1514616378http://www.amazon.com/Let-Fly-Flowers-Institute-Economics/dp/1514616378


Bravo Jenny Beaven--costume designer--

Bravo Jenny Beaven, see below.

You are being honored for your work.

Not for what you wear when you get a prize.

She should have worn one of her masks from Mad Max--

I would probably be better dressed, but I would carry one of my art works as an accessory.

Imagine coming up the red carpet, holding a mask she made instead of a handbag.

I must remember that.

Artists can't be expected to be thin, blond and tall and wear $100,000 dresses.

I did not know they were that expensive, these designer dresses.

I agree with her, I only look at Alexander McQueen too, he is the true fine artist.

KMKaung
3-20-2016

http://www.theguardian.com/lifeandstyle/2016/mar/20/interview-jenny-beavan-costume-designer-oscars

Thursday, March 17, 2016

The Rider of Crocodiles --Discussion about my Thai/Burmese history research with Fan--from my Facebook page

Narasuan shrine in Phitsanulok, Thailand, and Chan Palace ruins--+ Chinnarat Buddha and Phitsanulok environs. The black statue is the Black Prince Narasuan, and the gold figure is his sister Supankalya, given in marriage to Bayinnaung to get Narasuan back in a 16th century prisoner/hostage exchange.
Solo Woman Traveler
Copyright KMKaung, 2010
posted 3-16-2016
Kyi May Kaung's photo.
Kyi May Kaung's photo.
Kyi May Kaung's photo.
Kyi May Kaung's photo.
Kyi May Kaung's photo.
+13
LikeShow more reactions
CommentShare
6Maggie Flynn, U Ye Myint and 4 others
Comments
U Ye Myint
U Ye Myint Very interesting to read your
presentation.It must be a long
story and related to Burmese
history of king Bayint-naung.At
the same era..
Thanks Sayamagyi.....
Unlike · Reply · 1 · 9 hrs
Kyi May Kaung
Kyi May Kaung Yes, I worked on it 10 hours yesterday and will try to keep going. Previously, I had a fact checker who runs an Ayuthia blog check the Ayuthia related matters. I will try and find his very comprehensive website again. The names of the monuments keep changing and I have to find out if they existed in N's lifetime, 1555-1605, and what they were called then. Also the names of the people and titles change too. Quite confusing. Try and read Tin Than Oo, Ayuthia Thitsar in Burmese--2 volumes, very nice novel all based on Burmese chronicles. I found it as 2 Thai scholars in Phitsanulok helped me find it. One was Thai professor of Burmese--Sunait has also written on it, but I did not contact him. He consulted on the movies. I will message you privately if you wish to be First Reader for drafts, but you may not share any of the privileged materials, not even with your wife and family, before or after publication. I think best is to wait. The Ayuthia website person worked for me free and was very reliable, very detail oriented but he did not comment on story and plot.
Like · Reply · 23 mins
Kyi May Kaung
Kyi May Kaung Tin Than Oo's novel is like a movie. He also writes from Narasuan's point of view, but only using Burmese sources, rather romantic view. I also am writing from N's p o v, but using Thai and other sources, chiefly Prince Damrong's biography of N., translated & edited by Kennon Breazeale. Still, the Prince's Thai was very repetitive, so like his Thai Rop Hpama, Our Wars with the Burmese, translated by U Aung Thein Yodaya, (Daw Sein Sein's father) it is frustrating to read as the sentences are long and vague and as royalty himself, he is title conscious, so he will say Somdet Pra Narasuan every time, dozens of times in each chapter, and "the uparaja" w/o saying which one, Nanda, Thai or Burmese, or "the king" also w/o saying which king. smile emoticon My entire copy is full of edit marks scratching out unnecessary words, though I am sure it has already been edited by translators. Not at all like Ernest Hemingway or mine or U Win Tin's style of terse writing. I also write notes to myself in the margins. So far I have only got to the point when N's father switched sides and becomes a Burmese vassal. Of course I made up many scenes and dialog as I am writing historical fiction, not history, which would be very boring and confusing and also next to useless, cheers, kmk
Like · Reply · 13 mins
Kyi May Kaung
Kyi May Kaung Photos are from my self financed research trip of 2 days driving down from Chiangmai to Bangkok with guide and driver(one person) in a big van in Nov 2010, with stops in Sisatchanalai (Suwankhalok), Sokhotai, Phitsanulok and Lopburi. I saw temple image where Narasuan addressed his followers, Narai Palace (later than Narasuan)--Narai sent a mission to France--several centuries before Kinwun Mingyi, pavilion where Narai was killed (Read Maurice Collis' Siamese White for Narai era and trade through Beik, East India Co-.)-- and Constantin Phaulkon's house--Greek Foreign & Trade Minister for Narai!'. Phaulkon was impaled, I think, takyin sho thut khan htii tair, his street has a French name, and his wife was Siamese-Japanese, taken into kitchens as a slave by Narai's successor, Petraraja? I try not to get too spread out, but as you see very fascinating.

Photos--ruins of Wichayan House (Phaulkon's House) in Lopburi.

Photo copyright KMKaung
3-17-2016



Wednesday, March 16, 2016

Q and A from my Facebook page--

Q and A--ref my fiction--

copied and pasted--

U Ye Myint How about the previous publications( volume 1&2).?
Is it the continuation series to
read & refer.?
Unlike · Reply · Message · 1 · 11 mins
Amazon.com/theridercrocodilesstoriesnovellas/dp/1497498368

No, this is not sequel or prequel of anything I have written yet. The numbers refer to the numbers of novellas and short story collections I have published so far, and the stories are all different, with different settings and characters. However, I do intend some day to continue the story of Saman, the Rider of Crocodiles with a story about the Fig Flower King who was taken to Ava, and is buried near the U Pein Bridge. If you go please look for it. Other than that I guess you would have to just read my border stories Dancing like a Peacock, and/or wait for my Narasuan novel, which I am still writing. But Narasuan died in 1605, so that is over a century before the crocodile story and the final fall of Ayuthia. I am pleased there is such an interest in my fictional stories. Many people ask me what happened to Saman, what happened to Black Rice, what happened to Snow Maiden.

KMKaung
3-16-2016

Tuesday, March 15, 2016

Excellent documentary--The Making of Amadeus--about Mozart--director Milos Forman

Highly recommended--documentary--The Making of Amadeus--



This movie certainly led to my discovering Mozart. I have seen it twice, but should see it again, now that I know the music better.


KMKaung
3-15-2016

Friday, March 11, 2016

Remembering U Win Tin --short post--


NLD U Win Tin--
Life and the junta treated him badly
but he whacked at it with courage and was unfazed.
He wore blue in honor of those political prisoners still in prison and those who were in prison.
When he died, someone wrote, "Uncle, please give up your blue shirt now."

He only got his citizenship card when he was on his deathbed.
RIP
KMKaung
3-11-2016

Excerpt from U Win Tin's What's That? A Human Hell.



Quote from late great U Win Tin whose What's That? A Human Hell I am translating--
"The way that Time magazine wrote about it, it sounded as if Burma's great big ahmayboke political yarn tangle would be untangled at once, shaw ka nair, myore ka nair, like eating smooth khaukswe noodles."
Translation copyright Dr. Kyi May Kaung--
You MAY NOT quote without written permission from me.
But you can share this on Facebook--but my name has to be on it.
No mispelled names or removing my Ph.D.
KMKaung
3-11-2016
FB